Drinkontbijt zelf maken

Het is zo makkelijk om zelf je drinkontbijt te maken dat ik niet snap dat de pakken met drinkontbijt uit de supermarkt het zo goed doen. De koelschappen staan er vol mee, en de pakken zitten vol met stoffen waarvan maar weinig weten wat het nu precies betekent. Zelf je drinkontbijt maken is net zo makkelijk en veel natuurlijker.

Ik citeer de achterkant van een pak drinkontbijt uit de supermarkt: Ingrediënten: Melk 0,9% vet, vloeibare melkbestanddelen, suiker, 1,2% ogliofructose, 1% vruchtensap, maiszetmeel, maltodextrine, 0,4% tarwekiemen en zemelen, 0,1% haverzemelen, calciumlactaat, verdikkingsmiddel E412, citroenzuur, aroma, kleurstoffen, vitamine B12, B2, B6 en foliumzuur.

Wat zit er in drinkontbijt uit pak

Ik ga wat dieper in op de de bijzondere bestanddelen

Vloeibare melkbestanddelen. Ik vermoed dat ze hier ‘wei’ mee bedoelen. Wei is stukken goedkoper dan melk. Wei is een restproduct bij de bereiding van kaas. Wei wordt in melkproducten meestal toegevoegd om extra volume te creëren, het bevat alleen veel minder vitamines en mineralen dan melk. Producenten van voedingsmiddelen zijn verplicht om de ingrediënten in volgorde van hoeveelheid te vermelden. Het ingrediëntenregister begint dus altijd met het ingrediënt waarvan het meeste in het product zit. Vloeibare melkbestanddelen staan als tweede op de lijst. Ik vermoed dat er net iets minder vloeibare melkbestanddelen (wei) gebruikt zijn dan melk. Zo kunnen ze het drinkontbijt zo goedkoop mogelijk produceren.

Oligofructose. Dit klinkt als fructose en doet vermoeden dat het om een zoetmiddel gaat. Dat is deels waar. Oligofructose heeft een zoete smaak maar is daarnaast een prebiotica en heeft een positieve werking op onze darmen.

Maiszetmeel. Dit wordt gebruikt om het drinkontbijt te binden en een volle structuur te geven.

Maltodextrine is een licht zoet smakend koolhydraat die in heel veel voedingsmiddelen gebruikt wordt. Maltodextrine wordt gewonnen uit mais. In dit drinkontbijt wordt het gebruikt als bindmiddel, daarnaast draagt het bij aan de zoete smaak.

Calciumlactaat. Omdat er calcium in het woord voorkomt doet het vermoeden dat het iets met het voor ons lichaam belangrijke mineraal calcium te maken heeft. Dit is niet het geval. Calciumlactaat is een zout dat de zuurtegraad van de drinkyoghurt stabiel houdt. Calciumlactaat wordt ook E327 genoemd en wordt in medicijnen gebruikt als maagzuurremmer.

Verdikkingsmiddel E412  ook wel guarpitmeel genoemd, bestaat voor een groot deel uit vezels afkomstig van de guarplant. De vezels houden vocht vast en zorgen zo voor een verdikkende en vullende werking op het drinkontbijt. De vezels hebben een positief effect op onze cholesterolspiegel.

Citroenzuur ook wel E330 genoemd, wordt aan het product toegevoegd om de houdbaarheid te verlengen en om de juiste zuurgraad te verkrijgen.

Aroma wordt aan het product toegevoegd om het smaak te geven. De 1% vruchtensap die ze in de drinkyoghurt hebben gestopt kan nooit het hele pak naar banaan laten smaken. Ze voegen daarom een zeer geconcentreerde chemische vloeistof toe met de smaak van banaan.

Drinkontbijt zelf maken of uit pak

De verschillende stoffen die zijn gebruikt om het drinkontbijt uit pak te maken, zijn niet per definitie slecht voor je. Maar dat betekent ook niet dat ze goed voor je zijn. Mijn voorkeur gaat om deze reden altijd uit naar het zelf maken van een drinkontbijt. Je kunt dan zelf beslissen wat je er in stopt en je weet dan zeker dat je niet gefopt wordt met goedkope opvulling in de vorm van vloeibare melkbestanddelen. Je drinkontbijt zelf maken geeft je ook de vrijheid om te variëren. Zo stoppen we in dit recept een handje walnoten en maken we het drinkontbijt met een banaan en een grote sinaasappel. Deze ingrediënten brengen een scala aan belangrijke vitamines, mineralen en vetten met zich mee, voedingsstoffen die je niet of in veel mindere mate tegenkomt in een drinkyoghurt uit pak.